Durnal
Introductie
Durnal is een groot kalk-en zandsteendorp verspreid op een helling die zuidgericht is.
De woonplaats heeft zich op belangrijke wijze ontwikkeld op de top van de heuvel in de XIXde en XXste eeuw.
Geschiedenis en Erfgoed
De grotten van de vallei van Bocq in Durnal worden in verband gebracht met de legendes van de "Nutons" en de "Gatte d'Or", die in het poëtische verleden van de regio verschijnen maar waarvan de archeologen menen dat het resten zijn van prehistorische woningen.
Durnal bezit nog enkele gebouwen van de gallo-romeinse bevolking. Deze laatsten leefden tijdens de eerste eeuwen van onze era op een plaats geschikt voor verdediging en die een van de voorposten vormde van het oude fort waar later het feodaal kasteel van Spontin gevestigd werd.
Durnal doet ook denken aan de Frankische bevolking waarvan de resten te vinden zijn op een belangrijk kerkhof aan de rand van Spontin en Durnal.
Tegen de XIIde eeuw, was het gebied van Durnal onderverdeeld in 2 eenheden :
het een vormt een deel met de Naamse heerlijkheid van Spontin, afhankelijk van de provoostambt van Poilvache, het andere een afscheiding van het Luikse gemeentehuis van Ciney.
Durnal vormt vanaf dan een van de grenspunten tussen het graafschap Namen en het prinsbisdom van Luik.
De parochie werd pas in 1846 gecreëerd en de gemeente in 1850.
Rond 1850 wordt het economische leven gedomineerd door de landbouw en dit tot het eind van de XIXde eeuw. De velden werden groter door de intensivering van de veelteelt van schapen en daarna van holhoornigen. De industriële sector sluit zich aan op de vergroting van de economie van Spontin met het onginnen van straatstenen. In 1961 stelde deze activiteit nog 75 mensen te werk in Durnal.
